Do Europy karty trafiły około XIV i zostały spopularyzowane po rozpowszechnieniu się druku wynalezionego przez Johannesa Gutenberga. Karty do gry w Polsce są znane od pierwszej połowy XV w. i dotarły z Niemiec. Pierwsza wzmianka znajduje się w artykule DE LUDORUM ABSTINENTIA wydanym w Krakowie w 1456 r., w którym zabrania się gry w karty na Krakowskim Uniwersytecie. Najstarsze polskie karty do gry (znalezione w XIX w.) pochodzą z Krakowa i zostały wykonane przez Hanusza z Bolesławia w 1499 r., natomiast pierwsze karty polskie z nazwiskiem wykonawcy pochodzą z 1595 r.

Karty wykonuje się z kilku warstw papieru, od trzydziestu lat powlekanego cienką warstwą plastiku. Wykonuje się także karty o mniejszych wymiarach, wygodne przy stawianiu pasjansów, oraz większe, lepiej widoczne na scenie  w czasie pokazów.

Standardowy zestaw kart do gry (talia) zawiera 52 (56 do tarota) prostokątne karty o wymiarach 63 × 89 milimetrów (karty do pokera), 57 × 89 milimetrów (karty do brydża) lub 60 × 113 milimetrów (karty do tarota) w 4 kolorach.

• trefl (♣ z j. francuskiego trefle - koniczyna, nazwa potoczna: żołądź; ang. Clubs)
• karo (♦ z j. francuskiego carreau - czworokątny, nazwa potoczna: dzwonek; ang. Diamonds)
• kier (♥ z j. francuskiego coeur - serce, nazwa potoczna: czerwień; ang. Hearts)
• pik (♠ z j. francuskiego pique - grot, nazwa potoczna: wino; ang. Spades)

Poza grami kart używa się także do innych celów, na przykład takich jak, wróżenie czy triki iluzjonistyczne. Więcej informacji można znaleźć na wystawie, gdzie bogata kolekcja ponad 250 talii kart, pozwoli poznać zarówno historię, jak i współczesne dzieje kart do gry.