Muzyka towarzyszy człowiekowi od kołyski do grobu. Poza głosem ludzkim jedynie instrumenty muzyczne są w stanie oddać dźwiękami uczucia człowieka – jego wiarę i nadzieję, radość i ból. W kulturach dalekich lądów instrumenty muzyczne są nawet przedmiotami kultu lub nośnikami symboli i pojęć kosmicznych. 

Rozwój muzyki i instrumentów pozostawał zawsze w ścisłym związku ze stopniem rozwoju kultury oraz z poziomem życia danego społeczeństwa. Najintensywniej muzyka i kultura rozwijały się tam, gdzie zderzały się wpływy i impulsy różnych cywilizacji. Ich wzajemne uzupełnianie się oraz sprzeczności między nimi tworzyły sprzyjające warunki dla rozkwitu muzyki.

Gdy prześledzimy długą drogę rozwoju instrumentów muzycznych od ich form pierwotnych sprzed wielu tysięcy lat, aż do skomplikowanych instrumentów elektronicznych naszych czasów, wkroczymy na porywający obszar historii ludzkich wynalazków i zmian odczuć estetycznych. W przeciągu wieków w różnych kulturach zmieniała się ocena brzmienia usłyszanego dźwięku, w związku z czym wzrastała lub malała popularność poszczególnych instrumentów. Te instrumenty, których brzmienie odpowiadało ówczesnym miejscowym normom estetycznym, były wytwarzane 

w wielu różnych odmianach, szczególną wagę przywiązywano bowiem do ich formy zewnętrznej. Instrumenty te osiągały często taką doskonałość formy, że mogą być uznane za dzieła sztuki, wzbudzające stałe zainteresowanie muzyków i budowniczych instrumentów, czarujące artystów plastyków i kolekcjonerów. Niekiedy właściwa funkcja muzyczna była podporządkowana zewnętrznemu przepychowi. Budowano instrumenty ze szlachetnego drewna, z kości słoniowej i cennych metali, ozdabiano kamieniami szlachetnymi, masą perłową lub lazurytem. Także w tym względzie podlegały gustom epoki i dlatego można je uznać za obiektywne dokumenty zmian stylu w sztuce. 

 

Serdecznie zapraszamy na wystawę Instrumenty muzyczne, ze zbiorów Muzeum w Praszce.

Ekspozycja czynna do końca maja 2022 r.